Firmy dostrzegłyby potrzebę inwestowania w swoje zespoły naukowe i inżynieryjne, podobnie jak główne ligowe kluby baseballowe nauczyły się inwestować w drużyny lokalne. W idealnych układach każdą nadwyżkę talentu można by odprzedać. Koszt bezskutecznych prób wykształcenia osób źle wybranych, czego nie da się uniknąć, albo spisano by na straty, albo też częściowo by się zwracał, gdyby zatrudniać je jako sprzedawców. W takim systemie, który — jak podkreśliliśmy — wykluczałby niestety wolność
wyboru owych jednostek, inwestycje w człowieka wzrosłyby w szybkim tempie.