Ponieważ obciążają korporacje i ludzi zamożnych, najsilniej odbijają się na zysku, który byłby zaoszczędzony, a nie na zysku, który byłby wydatkowany na artykuły konsumpcyjne. Inwestowanie zaoszczędzonego zysku od dawna uchodziło za najmniej stałe, a co za tym idzie, za najmniej pewne ogniwo między osiągnięciem zysku a jego powrotnym włączeniem się w nurt wydatków. Podatek dochodowy stanowi zatem upust i gwarancję wydatkowania tam, gdzie jest ono właściwie najmniej pewne. Podatki dochodowe, a zwłaszcza osobisty podatek dochodowy, odgrywają poza tym rolę wbudowanych stabilizatorów gospodarki. Gdy maleją zyski, podatek osobisty zmniejsza się automatycznie dzięki działaniu mechanizmu progresywnej stopy podatku. W rezultacie, i nie bez racji, zaczął uchodzić za kluczowy w strategii zarządzania gospodarką.