Korporacyjne przedsiębiorstwo tradycyjnego typu — przeciwnie — potrzebę kształtowania ogólnego popytu odczuwało w znacznie mniejszym stopniu, a jej właściciele byli uzależnieni o wiele bardziej od poziomu kosztów produkcji. Ponieważ korporacja ta reprezentowała wcześniejszą fazę rozwoju, przeto w mniejszym stopniu zajmowała się planowaniem, a zatem mniej kłopotu sprawiały jej fluktuacje popytu. Za niepowodzenie w uzyskaniu zysków przedsiębiorca odpowiadał tylko przed samym sobą; chociaż niepowodzenie to było czymś nieprzyjemnym, jednakże nie zagrażało samemu jego istnieniu. Nie musiał on chronić wielkiej organizacji. Tymczasem, ponieważ dążył on w zasadzie do maksymalizacji zysków, pociągało to za sobą obciążenie przedsiębiorstwa większymi podatkami, co wpływało także i na jego sytuację.